Własnym Głosem nr 27 1995 r.
"Zapraszamy
w te poetyckie Kosmosy. Do wszystkiego co dzieli. Oddziela. Rozgranicza.
Różni. Antagonizuje. Jak Ziemia i Niebo. Woda i ogień. Kobieta i
Mężczyzna. Są jednak rozstaje słów, gdzie można bezpiecznie odpocząć.
Struny jednobrzmiące. Iskra. Błysk. Moment – zaraz umierający, ale ... –
kosmicznej jedności. Te miejsca każdy odkryje sam, bo jednej odpowiedzi
nie ma”
